Jak możemy Ci pomóc?

Kancelaria DNG oferuje pomoc prawną oraz doradztwo w zakresie dochodzenia roszczeń związanych z umowami ubezpieczenia z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi (UFK, polisolokaty) oraz Ubezpieczeniami Niskiego Wkładu Własnego.

Pomagamy Klientom odzyskać opłaty likwidacyjne pobrane już przez towarzystwa ubezpieczeń przy rozwiązaniu umów oraz nienależnie pobrane przez banki składki na UNWW.

Co istotne, w przypadku uznania umowy za nieważną w całości konsumenci mogą domagać się zwrotu wszystkich wpłaconych na rzecz ubezpieczyciela składek.

Zwróć się o pomoc do naszej Kancelarii.

To najlepszy sposób na to, by znaleźć wyjście z trudnego położenia i skutecznie ochronić swój interes.

Występujemy przeciwko wielu towarzystwom ubezpieczeniowym takim jak:

• Axa, Pko Życie (poprzednio Nordea), Aegon, Generali, Compensa, Allianz, Skandia, Open Life, Europa i wiele innych z roszczeniami o zwrot bezprawnie pobranych opłat likwidacyjnych.

Jeżeli chcesz rozwiązać polisolokatę, odzyskać bezprawnie zatrzymaną część składek lub nawet całość wpłaconego świadczenia skorzystaj z naszej pomocy.

Zajmujemy się zarówno procedurą związaną z przedterminowym rozwiązaniem umowy, reprezentacją Klienta na etapie przedsądowym, jak i zastępstwem procesowym na obszarze całego kraju.

Zapraszamy do kontaktu

• Telefon: + 48 577 333 106 
• E-mail: biuro@kancelaria-dng.pl

• Polisolokaty to umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK), które przez dłuższy czas cieszyły się w Polsce sporą popularnością. Okoliczności podpisywania takiej umowy z reguły były bardzo podobne. Konsumenci, nie posiadający doświadczenia w zakresie prowadzenia inwestycji finansowych i oceny ryzyka ich powodzenia, byli nakłaniani obietnicą korzyści finansowych do powierzenia swoich oszczędności profesjonaliście (zakładowi ubezpieczeń) w ramach umowy zawierającej w tytule słowo ubezpieczenie.

• Celem umów UFK była z jednej strony ochrona ubezpieczeniowa, z drugiej zaś gromadzenie i inwestowanie kapitału poprzez ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy. W założeniu miały na celu przynieść klientom zyski. Gromadzone na ich rachunkach składki były lokowane w różnego rodzaju funduszach inwestycyjnych.

• Jednak jak się okazywało polisolokaty najczęściej nie przynosiły żadnych zysków lub gdy je przynosiły to i tak były one przeznaczane na pokrycie licznych opłat i prowizji pobieranych przez towarzystwa ubezpieczeniowe.

• Stała praktyką stosowaną przy umowach ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym było „zmuszanie” klientów do kontynuowania umowy w dłuższym horyzoncie czasowym poprzez wprowadzanie do jej treści tzw. „opłaty likwidacyjnej”, „opłaty warunkowej”, „opłaty dystrubucyjnej” lub „świadczenia wykupu”.

• Ich cel i sens ekonomiczny polegał na tym, że przy wcześniejszym rozwiązaniu umowy ubezpieczyciel zastrzegał sobie możliwość potrącenia znacznej części wpłaconych przez klienta środków zgromadzonych na indywidualnym koncie nabywcy.

• W rezultacie konsument zostawał pozbawiony nawet 50-80% swoich oszczędności, które pochodziły z regularnie wpłacanych przez niego składek. W niektórych przypadkach zakończenie umowy w pierwszych latach jej obowiązywania skutkowało pobraniem przez ubezpieczyciela opłaty likwidacyjnej w wysokości nawet 100% zgromadzonych przez klienta oszczędności.

• Analiza aktualnego orzecznictwa sądów powszechnym i Sądu Najwyższego pozwala na stwierdzenie, iż postanowienia Ogólnych Warunków Umów dające podstawę ubezpieczycielom do pobierania opłat likwidacyjnych kształtowały prawa i obowiązki Konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszały ich interesy.

• Sądy stoją na stanowisku, że omawiane zapisy należy uznać za nieuczciwe. Ich ocena prowadzi do wniosku, iż kreują ekonomiczną pułapkę zastawioną na konsumenta, który powierzając własne środki pieniężne innemu podmiotowi w celu ich zainwestowania, nie ma wpływu na sposób inwestowania tych środków i nie uzyskuje gwarancji osiągnięcia zysku. Przede wszystkim jednak w razie powzięcia wątpliwości co do opłacalności inwestycji konsument pozbawiony jest realnej możliwości wycofania zainwestowanych środków z uwagi na obawę pobrania rażąco wygórowanych opłat likwidacyjnych.

• Należy odnotować, iż coraz częściej zapadają wyroki, w których sądy uznają umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym za nieważne w całości. Przyczyną takich rozstrzygnięć jest ustalenie, iż pozostają one w sprzeczności
  z istotą stosunku prawnego ubezpieczenia oraz zasadami współżycia społecznego.

• Celem zawieranej umowy powinna być z jednej strony ochrona ubezpieczeniowa, z drugiej zaś gromadzenie i inwestowanie kapitału poprzez ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy. Tymczasem jak wynika z treści znacznej części umów UFK funkcja ochronna jest znikoma.

• Ważny głos w sprawie zajął Sąd Najwyższy, który w postanowieniu z dnia 21 maja 2020 roku (I CSK 772/19) stwierdził, że na podstawie umowy UFK musi być udzielana ubezpieczonemu ochrona ubezpieczeniowa typowa dla ubezpieczenia na życie. Umowa powinna bowiem realizować funkcję zarówno inwestycyjną, jak i ochronną. Jeżeli jedna z nich będzie realizowana jedynie iluzorycznie umowa powinna zostać uznana za nieważną.

• Co istotne, w przypadku uznania umowy za nieważną w całości konsumenci mogą domagać się zwrotu wszystkich wpłaconych na rzecz ubezpieczyciela składek.

Roszczenia konsumentów związane z rozwiązaniem polisolokat przed datą 9 lipca 2018 roku i poniesionymi w związku z tym wysokimi opłatami przedawniają się po 10 latach. Do roszczeń osób, które rozwiązały taką umowę po ww. terminie, mają zastosowanie nowe przepisy o 6 letnim okresie przedawnienia.